رئالیسم عکاسانه

رئالیسم عکاسانه چیست؟

شفافیت کل ماجرا نیست. رئالیسم مفهومی است با وجوه گوناگون، وعکاسی بیش از یکی از این وجوه را شامل می شود. نباید فراموش کنیم که عکاسی در نشان دادن ظرافت های بافت، سایه روشن ها، و بازتاب نور چقدر تواناست.امور پیش پا افتاده و درهم و برهم زندگی  روزمره را چه قدر آسان ثبت می کند.در استفاده از پرسپکتیو چه قدر ماهر است. ظرفیت عکاسی، آن گونه که اکنون انجام می شود، برای «آشکارساختن واقعیت» از اهمیتی خاص برخوردار است. سندی از نوع عکس اغلب بسیار قابل اعتماد است.کاربردش در جریان محاکمات و نقشه های اخاذی از همین روست. با این حال، این نتیجه خودبه خودي خصلت مکانیکی فرایند عکاسی نیست. بلکه از این واقعیت ناشی می شود که تجهیزات و روالهای عکس برداری ما دست بر قضا از بعضی جنبه ها استاندارد شده اند.

صدالبته از همه جنبه ها استاندارد نشده اند؛ برای همین باید نسبت به این که چه برداشتی از عکسها می کنیم هشیار باشیم. برای مثال، در مورد میزان قطعی نور یک صحنه بر اساس عکس تنها می توانیم حدس های کلی بزنیم، زیرا سرعت شاترها، سرعت فيلمها، و دریچه دیافراگم لنزها بسیار متفاوتند. اما استعدادهای دیگر عکاسی که فراوانند نباید با توانایی چشمگیر آن در ایجاد تماس ادراکی میان ما و جهان خلط شوند، یا این توانایی دچار ابهام شان کند، آن هم توانایی ای که حتی یک عکس فوری تارکه بد ظاهر شده و جزئیات اندکی نشان و اطلاعات کمی ارائه میدهد می تواند مدعی اش باشد. همین شفافیت عکاسی است که بارزترین وجه تمایز عکس است و مهمترین توجیه برای سخن گفتن از «رئالیسم عکاسانه»

عکس ریالیسم:برنیس ابوت، یارد راه آهن هوبوکن، نیوجرسی، 1935