نامه ای به تازه مادر (موسیقی کودک) (بخش پنجم)
این سلسله مطالب (نامه ای به تازه مادر) از مطالب بسیار مفید موسیقی كودك است
شما می توانید مطالب گذشته را از اینجا مطالعه كنید :
نامه ای به تازه مادر (موسیقی کودک) (بخش اول)
نامه ای به تازه مادر (موسیقی کودک) (بخش دوم)
نامه ای به تازه مادر (موسیقی کودک) (بخش سوم)
نامه ای به تازه مادر (موسیقی کودک) (بخش چهارم)
صداهایی که در موسیقی آوانگارد امروزی ایجاد می شوند.
به طور کلی، به یک نصیحت شفاهی اکتفا کن. بچه را در موقعیتی قرار بده که بیشترین احتمال را دارد که ارشه را در مسیر درست بکشد، یا اینکه ویلن را با زاویه ی صحیح نگاه دارد. اگر به ظاهر ایجاب می کرد که او را در میانه ی نواختن متوقف کنی، فریاد نزن «نه!». بهتر است
اجرای او را برای لحظه ای با کلماتی ملایم از این دست متوقف نمایی: «خیلی خوب، خوبه، چطوره اینو اینجوری انجام بدی؟». . ممکن است، خودت قادر باشی به شیوه های گوناگونی، به همراه پسرت بنوازی که این کار تجربه ی اجرا را برای پسرت هیجان انگیزتر می کند.
پیش از اجرای همنوازی با پسرت، خود را در حالی که پسرت واریاسیون را روی سیمهای دست باز می نوازد با او هماهنگ بساز و فقط هم ریتم ها را بنوازید. اما می شود روی یک تونالیته، با آکوردهای متفاوت، صداهای بسیار خوشایندی را ایجاد نمود.
با کسب تجربه، امرهای محتمل را | افزایش دهید و بعد بروید سراغ قسمت های همنوازی که در کتاب های جداگانه ای از سوزوکی در دسترس قرار دارد.
از آنجا که تو پیانو مینوازی، درباره ی تفاوت های بین ساز خودت و ساز پسرت خوب فکر کن. خیال نکن که روشهای تمرینی ای که برای پیانو مفید است، به همان اندازه هم برای ویلن مفید است. به طور مثال، نواختن آرام آرام، در پیانو خیلی چیزها را راحت تر می کند، اما در ویلن آرشه کشی را پیچیده تر می کند.
همین پیچیدگی را نیز در کنترل نفس خواننده پیش می آورد.
تمرین آرام آرام برای نوازندگان ویلن تجویز نمی شود و ارزشی را که برای پیانو دارد، برای ویلن ندارد
مهم ترین عامل در تمرین، هماهنگی هر دو دست برای نواختن هر نت در زمانی بسیار سریع است.
در مجموع، انگشتان دست چپ می بایست، در چشم برهم زدنی، پیش از آنکه آرشه حرکت کند، در جای خود قرار بگیرند که این خود تمرین زیادی را می طلبد. یک شیوه ی آموزشی بسیار ارزشمند، متشکل از مکث های خیلی کوتاه آرشه است، پیش از آنکه انگشت برای نت بعدی در جای خود قرار گیرد.
به خاطر داشته باش که در ویلن، نوازنده، آغاز، میانه و انتهای صداها را کنترل می کند.
تفاوت ویلن و پیانو، در این است که نوازنده ی ویلن کنترل خوبی نسبت به گام دارد و آن را از روی کوچک ترین حرکت های انگشت برآورد می کند. حرکتی با اندازه ی بسیار پایین مثلا جابجایی انگشت به اندازه ی چند میلیمتر گام را تغییر می دهد.
انگشت ها هم می بایست، حافظه هایی برای فاصله گذاری داشته باشند، چراکه هر فاصله در امتداد طول سیم، از قبلی خود، کوچک تر است. هرگاه عبارتی درست زده شد، خودت را هیجان زده نشان بده و وقتی هم که درست نبود، صبور باش. هر ذره ای از پیشرفت را مورد تشویق قراربده.
در مقابل وسوسه ای که بخواهد تو را دلسرد کند، مقاومت کن.
خودت درخواهی یافت که ناگزیر، در نگه داشتن و اجرای همزمان یک ساز چه مشکلاتی وجود دارد
شاید نشستن پشت پیانو و حرکت انگشتان روی کلیدها آسان تر باشد، اما پس از گذر از مقدمات ویلن( آماده استفاده کردن، کلیفن مالیدن به آرشه، کوک کردن سیم ها، قراردادن ساز روی شانه)، تازه سختی هایت با محکم نگاه داشتن ویلن بین استخوان فک و شانه آغاز می شود، طوری که انگار، ساز هنوز معلق است.
بازوی چپ خود را طوری می چرخانی که دستت رو به عقب قرار می گیرد.
بازوی دیگر می بایستی حرکت آرشه را، با مجموعه ی کاملا متفاوتی از حس ها و حالت ها شروع کند. همچنان که مشغول یادگرفتن ویلن هستی به خاطر می آوری، در بخش اول زندگی ات تلاشت را صرف این کردی که دستانت را برای انجام بعضی کارها، هماهنگ با هم به کارگیری، و حالا داری تلاش می کنی از دستانت به طور جداگانه کار بکشی. این یک طرز فکر نادرست است. دستانت، هنوز هم می بایستی با یکدیگر به طور هماهنگ کار کنند، تا هر تک صدایی را خلق نمایند.
اگر صداها پیچیده و آزاردهنده شد، آرامش خود را حفظ کن
این اتفاق خیلی سریع طبیعت ثانویه تو می شود، به شرط آنکه بی درنگ با این گونه مسائل کنار بیایی. کاری که باید انجام دهی این است که نحوه ی به دست گرفتن و نگاه داشتن آرشه را تمرین کنی.
بعد از آن خود ویلن را به طور جداگانه، دوازده بار در روز، نگاه داری. طی یک ماه اول، خودت و فرزندت این تمرین ها را انجام دهید.
این روش خیلی مؤثرتر از یک دوره ی تمرین طولانی هر روزه است. به محض بیدار شدن، پس از لباس پوشیدن، قبل از صبحانه و همچنان در طی روز. نمی توانی تصور کنی که هنگام صرف صبحانه در حال تمرین باشی؟ فقط شصت ثانیه طول می کشد تا «چند بار تمرین» را انجام دهی.
بهانه تراشی تو از مال پسرت معقول تر نیست. به همراه هم، به درون روح آهنگ، نفوذ کنید. درک اصول نواختن ویلن چنانچه خودت نیز متوجه آن خواهی شد، برای تو آسان تر از پسرت است. مسلما برای کسی که سن اش بیشتر از سه سال است، یک سری مزایا وجود دارد.
خیالت راحت باشد که ما معلمان بیشترین حیرت و مسرت را با دیدن آن چیزی پیدا می کنیم که شما مادران جوان، در حال به ثمر رساندش هستید. من را بی خبر نگذار.
با بهترین آرزوها/ اليزابت
دیدگاهی ثبت نشده است