ارتباط شعر و موسیقی
ارتباط شعر و موسیقی
بشر از قدیم متوجه بوده که هرگاه این دو هنر (ارتباط شعر و موسیقی)باهم آمیخته شود اثرش بیشتر خواهد بود
و شاعرانی که از دوره های قدیم موسیقی می دانستند و اشعار خود را با نغمات و الحان توأم می کرده اند بیشتر در دل شنوندگان تأثیر داشته اند.
در کشور ما نیز همیشه شعر و موسیقی دوش به دوش یکدیگر داده و هیچ کدام از هم جدانشده است.
(اگر از خواندن این چنین مطالبی لذت می برید می توانید از اینجا دیگر مطالب موسیقی ایرانی را مطالعه کنید
مطالب پیشنهادی :
ارتباط شعر و موسیقی
حتی امروز هم عموم مردم از ساز و آواز به شرطی لذت می برند که باهم توأم باشد.
در کشورهای دیگر که موسیقی آنها بیشتر ترقی نموده و مانند سایر علوم و آداب و صنایع شان به مقتضای زمان تغییر کرده و هر دم جلوه ای تازه گرفته شعر و موسیقی هم از یکدیگر جدا شده و در مواقع خاصی از این دو یار قدیمی گرد هم جمع می شوند.
ولی در کشور ما چون تاکنون موسیقی آن طور که باید ترقی نکرده تا به تنهائی بتواند از عهده بیان تمام احساسات و عواطف و حالات و کیفیات برآید هنوز همه جا محتاج به شعر استو چون موسیقی ما چنانکه بعد اشاره خواهد شد ، تاکنون یکنواخت بوده و تغییر مایه و مقام در آن زیاد نیست
اگر با شعر توأم نباشد خسته کننده است و اکنون هم مانند ایام پیشین ساز و آواز دو رکن عمده مجالس طرب به شمار می روند.
اینک چون نظر به تاریخ افكنیم
می بینیم که از دیرزمان دو هنر باهم آمیخته شده و شاعر و موسیقیدان حقیقی آغلب به کسی گفته اند که این دو هنر را دارا بوده است.
ارتباط شعر و موسیقی2
باربد موسیقیدان دوره ساسانی شاعر بوده و اشعاری که می ساخته با آهنگ نغماتی که خود درست می کرده می خوانده است.
اشعاری که به نام فهلویات از دوره های قدیم نام برده شده همان ابیاتی بوده که آهنگ موسیقی داشته است.
سرودهای مذهبی زرتشت به اغلب احتمال یک نوع شعری بوده که لحن مخصوصی داشته و خوانده می شد.
منبع : سایت موسیقی ماهور (برگرفته از كتاب نظری بر موسیقی ایرانی نوشته روح اله خالقی) – انتشار بدون ذكر نام و لینك سایت موسیقی ماهور ممنوع می باشد .
دیدگاهی ثبت نشده است