حصیربافی در جنوب ایران

حصیر بافی در جنوب با توجه به  پوشش گیاهی روش ها و مواد اولیه مختلفی دارد

برای مثال مواد اولیه مورد استفاده درمناطق کوهستانی از برگ (شاخه) درخت بادام کوهی (الوک) استفاده میشود

نمونه حصیر با شاخه بادام کوهی :

حصیر بادام کوهی

همینطور در مناطق مسطح در جنوب کشور معمولا باغات درخت نخل وجود دارد و به همین دلیل معمولا حصیربافی با اجزای این درخت انجام می شود .

نمونه حصیر نخل :

سبد حصیری

حصیر نخل خود نمونه ها مختلفی دارد که معروف ترین آن به گویش محلی “تویزه” است 

تفاوت حصیر معمولی با تویزه بافی در نوع بافت و استفاده از مواد اولیه مختلف است ، بدین صورت که در حصیر بافی معمولی جنوب از برگ درخت درخت نخل استفاده شده اما در تویزه در کنار برگ درخت نخل از “پنگاش” نیز استفاده می شود ، پنگاش در واقع قسمتی از درخت نخل است که میوه های خرما را نگه می دارد (غنچه بزرگی که در فصل میوه دهی از درخت خرما بیرون زده و میوه خرما به آن وصل است)

استفاده از پنگاش باعت استحکام بیشتر حصیر از نوع تویزه شده و ماندگای آن را بسیار طولانی تر می کند بصورتی که نمونه های ده ها ساله از تویزه در خانه های قدیمی جنوب موجود است .

حصیربافی در استان سیستان و بلوچستان

در استان سیستان و بلوچستان یکی از قدیمیترین و کاربردی ترین هنرها حصیر باقی بوده و امروزه همچنان رواج دارد . در منطقهٔ سیستان هنر حصیربافی  به زبان محلی «اصیل بافی» و در منطقهٔ بلوچستان «تگرد» گفته می‌شود و در  دیگر  مناطق استان به نام های «بوریا بافی» و «پرده بافی» نیز مشهور است . «اصیل» از ساقه‌های نی ساخته می‌شود و «تگرد» از برگ درختان خرمای وحشی منحنی دار. صنعت حصیربافی در ساخت وسایل کاربردی چون: سجاده، پرده، سبد، زیرانداز، بادبزن، صندوقچه و… کاربرد دارد و برای تهیهٔ آن از گیاهان بومی متعددی استفاده می‌شود.

برای تهیه حصیر های مختلف به بخش فروشگاهی مربوط به حصیر در سایت هنری ماهور مراجعه کنید با اینجا را کلیک کنید .

به دلیل شرایط خاص اقلیمی و آب و هوایی، مردم بومی استان سیستان و بلوچستان با هوای گرم و خشک، آفتاب سوزان و کویری، شب‌های سرد، آب کم و پوشش گیاهی ناچیز مواجه هستند که صنعت حصیربافی را به یکی از صنایع دستی شاخص آن به بدل نموده‌است. اهمیت این صنعت از آن روست که مواد اولیهٔ آن ارزان بوده و در تمامی نقاط استان به راحتی یافت می‌شود.

حصیر جنوبی