یوهانس برامس (Johannes Brahms)
يوهانس برامس
يوهانس برامس (۱۸۹۷-۱۸۳۳) موسیقیدان رومانتیکی بود که حیات تازه ای به فرمهای کلاسیک دمید .
او در هامبورگ آلمان متولد شد ، جائیکه پدرش از طریق نوازندگی کنترباس زندگی باشکوهی برای خود فراهم ساخته بود .
برامس در ۱۳ سالگی یک زندگی دو بعدی داشت :
طی روز به تمرین پیانو ، مطالعه تئوری موسیقی و آهنگسازی می پرداخت
وشبهادر میخانه های کنار اسکله برای روسپیان و مشتریان آنها آهنگ رقص می نواخت .
اولین تور کنسرت برامس وقتی ۲۰ ساله بود ، امکان ملاقات ليست و شومان ، دو نفر از بزرگترین آهنگسازان آن زمان را برایش فراهم آورد .
برخورد با ليست مفید نبود . برامس که تحصيلات غنی موسیقی هنرستانی داشت موسیقی لیست را که فاقد فرم بود
و گزافه گویی داشت رد می کرد . از طرف دیگر شومان می خواست فرم زندگی برامس را هم از نظر هنری و از نظر زندگی خصوصی شکل ببخشد .
به محض انکه او در خانه شومان حضور بهمرساند یکی از سوناتهای پیانوی خود را نواخت
در پایان موومان اول شومان زن خود کلارا را که یکی از نوابغ در پیانونوازی بود صدا زد و هردو با حرارت برای ساعت ها به موسیقی برامس گوش فرا دادند .
شومان ۴ هفته بعد مقاله ای در مجله چاپ کرد و برامس جوان را به
عنوان یک مسیحای موسیقی و کسی خواند که در صدد بیان ایدال زمان خود می باشد
برامس هم لبریز از لذت بود و هم از شهرت یک شبهاش بیمناک شد .
یوهانس براهامس
او به شومان نوشت ، ” تمجید مبالغه آمیزی که شما از من کردید احتمالا” انتظار عموم را به قدری بالا برده است که نمیدانم تا چه حد می توانم از عهده آن برایم “.
همان وقت که برامس آثار جدیدش را برای ناشری مشتاق آماده می کرد
بیماری عصبی شومان عود کرد و او سعی کرد خود را غرق کند . او را به یک آسایشگاه بردند .
کلارا شومان برای سرپرستی ۷ فرزند به حال خود رهاشد
برامس به کمک او شتافت و زمانی که کلارا برای پول درآوردن و اجرای کنسرت سفر می کرد
او از فرزندانش نگهداری میکرد . برامس مدت ۲ سال در منزل شومان زندگی کرد .
او که ۱۴ سال بزرگتر از کلارا بود ، روز به روز به او بیشتر علاقمند می شد .
تعارض بين وفاداری به روبرت و عشقش به کلارا ممکن است در موسیقی طوفانی که او در آن زمان نوشت مؤثر بوده است
مرگ روبرت شومان دست برامس و کلارا شومان را برای ازدواج با یکدیگر باز کرد
با این وجود این کار را نکردند . چون آنها بسیاری از نامه هایشان را از بین برده اند
ما هرگز درباره چیزهایی که بین آنها گذشته است نخواهیم دانست . آندو چند ماه بعد از هم جدا شدند
گرچه برای همه عمر دوستانی صمیمی نسبت بهم باقی ماندند .
برامس هرگز ازدواج نکرد ؛ او می گوید کلارا شومان ” زیباترین تجربه زندگی من بود .
برامس عجولانه آرزو می کرد رهبر ارکستر فیلارمونیک هامبورگ ، زادگاهش بشود .
وقتی در ۱۸۶۲ برای این مقام رد شد ، نارضایتی بر او غالب شد . او به کلارا شومان نوشت
” برای من این امر حتی غم انگیزتر از آن است که شما تصور و یا درک کنید :
” . او شهر زادگاهش را به قصد اقامت در وین ترک کرد و ۳۵ سال باقی مانده عمرش را در آنجا گذراند . برای چندین سال”
johannes Brahms
او یکی از انجمن های موسیقی وین رارهبری می کرد و شاهکارهای فراموش شده بسیاری را از باخ ، هندل و موتسارت به جامعه معرفی کرد .
برامس دانش وسیعی در موسیقی گذشتگان داشت ؛ او آهنگهای باروک و کلاسیک را ویراستاری کرد و کلکسیونر پرشور دستنویس های موسیقی بود .
دانش عمیق او درباره شاهکارهای گذشته وی را نسبت به آثار خودش فوق العاده خرده گیر کرده بود.
يكبار ، بعداز آنکه ویولونیستی یک قطعه از باخ را نواخته بود او موسیقی خود را با فریاد کف اتاق پرت کرده بود
” بعد از این چگونه کسی می تواند – ، چرندی مثل این بسازد “! بتهوون روی برامس تأثیری شدید داشت ، او به دوستی نوشت : ”
تو نمی دانی ، امثال من وقتی آثار غولهایی مثل او را می شنویم چه احساسی داریم ” . او روی سنفونی اولش بیست سال کار کرد و در ۴۳ سالگی آن را تمام کرد .
برامس آهنگهای بی شماری را بازنویس کرد و برای نظر و انتقاد نزد دوستانش فرستاد .
آوازهایی را با این درخواست برای کلارا شومان فرستاد، اگر ممکن است یک کلام درباره هر یک برایم بنویسید
، … مثل : اوپوس ۱۰، شماره ۵ ، بد ؛ شماره ۶، شرم آور ؛ شماره ۷ ، مسخره ” .
دانشگاه برسلوه در سال ۱۹۷۹ برامس را با اعطای درجه دکترای افتخاری به او ” اولین استاد عصر ” خواند .
این امر سبب حمله شدید واگنر به او شد ، و با حالتی استهزاء آمیز به او گفت
” آهنگ بساز ، آهنگ بساز ، حتی اگر کمترین ایده ای نداری که چه می سازی ! ”
منتفدان موسیقی عصر بر اشتیاق برامس برای فرمهای سنتی در مقابل درام های موسیقی نوآور واگنر اظهار تأسف میکردند .
در واقع مسیر آنها در موسیقی باهم تلاقی بسیار شدیدی داشت ؛ برامس هرگز جرأت ساختن اپرا ، که خاص عرصه واگنر بود ، را نیافت .
برامس همیشه مقتصدانه زندگی می کرد ، هر چند درآمد خوبی از ناشران و از نواختن و رهبری آثارش داشت .
او پشت چهره ریشخند آمیز وخشونت بار خود یک طبع حساس و خجالتی را پنهان کرده بود .
می گویند هنگام ترک پارتی ها اعلام میکرد ، اگر کسی اینجا هست که من به او توهین نکرده ام معذرت می خواهم ”
اما این خرس وحشی می توانست در مقابل آهنگسازان جوان بسیار سخاوتمند باشد
او به دورژاک کمک کرد که یک ناشر برای خود بیابد . یکی از آهنگسازان چک نوشت
آنچنان تحت تأثیر محبت های او قرار گرفته ام که چاره ای جز این ندارم که او را بپرستم ، چه قلب گرم و روح بزرگی در این مرد یافتم .
وقتی محبوب برامس کلارا شومان در ۱۸۹۶ در گذشت ، اندوه او در موسیقی اش آنچنان جلوه کرد
که یکی از آثار او چهار آواز جدی ۳ رابعدها در ردیف انجیل خوانی قرار دادند . چیزی نگذشت معلوم شد
برامس هم سرطان دارد . در مارس ۱۸۹۷ او برای شنیدن اجرای سنفونی شماره ۴ خود را بزور تا سالن کشید
تماشاگران و گروه ارکستر استقبال شایانی از او کردند . برامس کمتر از یکماه بعد در ۶۴ سالگی جهان را بدرود گفت .
کپی بدون ذکر نام و لینک سایت موسیقی ماهور ممنوع می باشد .
شما می توانید هر نتی که نیاز دارید (اپرا،سمفونی،ملودی و …) در هر سبکی (عربی،جز،کلاسیک و …) از بانک نت موسیقی ماهور دانلود کنید .
همچنین شما می توانید از مقالات آموزشی نوازندگی رایگان ما همراه با پشتیبانی اینترنتی استفاده کنید .
دیدگاهی ثبت نشده است