در قسمت قبل تاریخچه همسرائی بخش اول مباحث مفیدی را مطالعه كردیم و اما در ادامه :

تذكار عبادی و مرثیه های او در پنج مجموعه ی کامل که بخشی از آن حاوی ۲۰۰ اثر تا به امروز شناخته شده است، موتتهای مربوط به موسیقی کلیسا بدون همراهی ارکستر، مجموعه های پاسیون و ماگنیفیکنت که بخشی از مراسم شامگاهی در کلیسای رومن کاتولیک و مربوط به مناجات برای مریم باکره می باشد و بسیاری آثار آوازی و ارکسترال برای موسیقی کرال، از یادگارهای ابدی این پدر ارجمند موسیقی کلاسیک است.

موسیقیدانان اواخر قرن هجدهم بیشتر مجذوب سمفونی، ارکستراسیون و قابلیت های موسیقی سازی گردیدند، لذا تصنیف موسیقی کرال برای مدتی مورد غفلت قرار گرفت. قطعات آوازی برای گر اثر موتسارت به استثنای مس بزرگ دومینور و رکویم در سی مینور، از بهترین آثار او به شمار نمی آیند. هایدن تنها در اواخر عمر توجه بیشتری به این موسیقی نشان داد و تحت تأثیر اوراتوریوهای هندل تعدادی موسیقی گرال نوشت که از آن جمله اند:

خلقت و فصول ۴ بتهوون تنها دو مس تصنیف کرد که مخصوص مراسم عشاء ربانی برود، گرچه مس بزرگ او تحت عنوان میسا سولمنیس همواره در آیین های باشکوه و تشریفات مذهبی نواخته می شود.

با این حال او اولین آهنگسازی است که در تصنیف بخشی از سمفونی نهم خود از موسیقی گرال بهره گرفته است. در قرن نوزدهم موسیقی گرال مقدس از محبس برج و باروی کلیسا گریخت و بر اوج پرارج تالارهای موسیقی به پرواز درآمد.

امکانات فنی و محیطی کلیساها دیگر پاسخگوی اجرای آثار شکوهمندی چون رکویم برليوز، رکویم آلمانی اثر برامس، استابات ماتر اثر روسینی مس های شوبرت، رکويم وردی و مانند آن نبود. این آثار همچنین با بهره گیری از امکانات نوین در عصر شکوه و عظمت ارکستراسیون، کیفیت اجرایی بسیار والایی یافتند و با افزایش شمار خوانندگان هربخش، گروه های بزرگ آوازی با همراهی ارکسترهای عظیم سمفونیک، شور و جذبهای وصف ناپذیر آفریدند. طی این دوران اوراتوریوهای بسیاری تصنیف گردید که تأثیر سبک هندل در آنها به وضوح مشاهده میشود.

کودکی مسیح” اثر برليوز، الياس و سنت پاول” اثر مندلسون در این طبقه بندی قرار دارند.

همچنین شوبرت، برامس و مندلسون كانتات های مذهبی نوشتند که از همه مشهورتر، ترانه ی سرنوشت و ننی اثر برامس است.

معدودی از آهنگسازان این دوره با تصنیف آثاری برای موسیقی آکاپلا به تکمیل این فرم ازموسیقی آوازی پرداختند، از جمله بروکنر تعدادی مس و مونت تصنیف کرد که در ساختار آنها به طرزی غیر منتظره، ترکیبی از کنترپوان به سبک رنسانس با هارمونی کروماتیک کنار هم چیده شده بود. مندلسون و برامس هم مونتهای مهم و مشهوری برای آکاپلا نوشتند.

در این زمان تشکیل گروه های کړ اماتور به طور جدی مورد توجه قرار گرفت.

این نهاد به عنوان گشایش فضایی دل انگیز و دلگشا به سوی موسیقی اجتماعی، طرفدار پیدا کرد و به دنبال آن خوانندگان بسیاری را به خویش فرا خواند تا در کنار یکدیگر آوازهای چندصدایی اثر شوبرت، شومان، منولسون، برامس و دیگران را به اجرا در آوردند.

به این ترتیب کلوب های آواز ابتدا به شکل جداگانه برای بانوان و آقایان تشکیل گردید که نمونه ای از آوازهای چهارصدایی را به صورت آکاپلا یا با همراهی سازهای ساده اجرا می کردند. در همین زمان کلیسای کاتولیک در تلاش بازگشت به سبک رنسانس ناب و خالص به سر می برد. در طول قرون بیستم و بیست و یکم، کرال مانند دیگر رشته های موسیقی، دوره ای از تجربه و توسعه را گذراند.

در حالی که تعدادی از آهنگسازان مشهور، سعی در تکمیل موسیقی کرال داشتند، موسیقیدانان بنام سبک قدیم نیز آثاری درخشان بر فهرست این موسیقی افزودند. ریشارد اشتراوس و سرگئی راخمانینف مشاهیر دوره ی رمانتیک نوین به تصنیف قطعاتی برای کرال پرداختند.

قطعه ی مس لا مینور اثر رالف ویلیام بازگشتی به سبک رنسانس و در عین حال نمایشی به زبان هارمونی نوین است.

او همچنین آثاری برای آوازهای فولکلوریک انگلیسی و اسکاتلندی تنظیم کرد. اما در عصر نوآوری و خلاقیت رمانتیسم، موسیقی گرال هم از تأثیرات امواج نوپرداز قرن بیستم یعنی آتنالیته یا موسیقی دوازده صدایی، موسیقی سریال و سایر فرم های نوین بی بهره نماند.

شوئنبرگ، هنیدمیت و دیگر مدرنیستها قطعات آکاپلا، مس، رکويم و آوازهای مذهبی کلیسایی را با استفاده از تکنیک های عصر مدرنیسم مانند گام تمام پرده یا اینتگرال و کنترپوان در فواصل نامطبوع تصنیف کردند. اجرای این آثار مدرن با دشواری های تکنیکی فراوان همراه بود و به همین دلیل به ندرت توسط گروه های گر آماتور اجرا می شد.

افزون براین، به لحاظ نوگرایی در ساختار هارمونیک، برای گوش خو گرفته با نواهای کلاسیک، غریب و ناآشنا بود و مانند هر هنر مدرن دیگر، پذیرش آن نیاز به زمان داشت. با این حال اغلب این آثار، در فهرست اجراهای کر حرفه ای و نیمه حرفه ای سراسر جهان جای گرفت.

سپس خلاقیت شگفت اور موسیقیدانان این دوره موجب جذابیت روزافزون موسیقی گرال گردید.

رکویم جنگه اثر بنیامین برتین و کارمینا بورانا” اثر کارل ارف در زمره ی این آثار می باشند.

همچنین بلا بارتوک تعدادی آواز کرال نوشت و فرانک مارتین یک قطعه ی مس برای گروه کر مضاعف تصنیف کرد که ترکیبی از موسیقی مقامی همراه با رگه هایی از فرم رنسانس و قرون وسطی به زبان هارمونی مدرن بود. این اثر تا به امروز بیشترین سهم اجرایی را به خود اختصاص داده است.

همسرایی، خارج از چهار چوب موسیقی مذهبی مقام شایسته ای در اپرای کلاسیک و مدرن به دست آورده است. کر اپرا به عنوان نهادی شاخص برای تقویت

تأثیر موسیقایی و برانگیختن شور و هیجان، بخشی مهم و مسلم در موسیقی آوازی دراماتیک شناخته شده است. در اواخر قرن بیستم گروه های آوازی حرفه ای مشتمل بر صدها عضو مرکب از بانوان و آقایان تأسیس گردید که به اجرای مشهورترین آثار کلاسیک کرال در زمینه ی اپرا و موسیقی سمفونیک پرداخته اند.